پاسداشت، نكوداشت، حفظ و نگهداري آداب و رسوم، پوشش، فرهنگ، تمدن، تاريخ، معماري و هويت گذشتگان، بدون شك از بزرگترين نيازهاي يك جامعه است. در جوامع مختلف تلاش شده كه ميراث مرتبط با فرهنگ عمومي و سبك زندگي مردم حفظ و نگهداري شود؛ اما اينها نبايد مانع دسترسي مردم به نيازهاي اوليه زندگي مانند بهداشت و درمان، تحصيل، آب قابل شرب و انرژيِ مناسب شوند. در سرزمين ما، ايران، هستند مناطق و روستاهاي فراواني كه گاه در فضاي مجازي هم نامي از آنها پيدا نمي شود. روستاي بارگدان بخش بنت شهرستان نيكشهر در استان سيستان و بلوچستان يادگار عشايري است كه سالها قبل يكجانشيني را براي ادامه زندگي انتخاب كردند. مردم روستا همانند صدها سال پيش همچنان در خانه هايي معروف به كپر زندگي ميكنند. كپر نام سازهاي است كه در اين منطقه با تنه، ساقه و برگهاي درخت خرما توسط اهالي همين روستا ساخته مي شود كه البته در قسمت پاييني بعضي از كپرها براي جلوگيري از ورود سرما و… از سنگ و گل نيز استفاده ميشود.
اهالي بارگدان با دستان خود نان مي پزند، از اندك آب چشمه استفاده مي كنند و پوشش و فرهنگ اصيل خود را حفظ كرده اند.
اهالي بارگدان و روستاهاي اطراف از اقوام بلوچ هستند؛ مردماني اصيل، مهربان، محجوب و باغيرت
