گوری یکی از روستای قدیمی سیستان با قدمت چند هزار ساله می باشد که در بخش جزینک شهرستان زهک ، در فاصله 12 کیلومتری با زابل قرار گرفته است و مردمی مهمان نواز و خونگرم دارد، سابقه سکونت و زندگی در این روستا به هزاران سال می رسد و طبق حفاری هایی که توسط دکتر مهرآفرین باستان شناس بین الملی صورت گرفته سفال های این مکان مربوط به زمان اشکانیان می باشد.
گور در باور میانه به افراد زرتشتی گفته میشده است ، گوری به معنای محل زندگی زرتشتیان است
در زمین های کشاورزی این منطقه سفال ها به وفور یافت می شود که بخش بزرگی از آنها بر اثر کشت و زرع از بین رفته است
در گوری زمینهای حاصل خیز و مرغوب وجود دارد و شغل بیشتر مردمان این روستا کشاورزی و دامپروی می باشد که در زمان فراوانی آب محصولات بسیار خوبی داشتند دو طایفه جهانتیغ و ملاشاهی در این روستا سکونت دارند
از لحاظ مذهبی مردمان روستای گوری ، شیعه اثنی عشری می باشند و در ایام مربوط به ولادت ها و سوگواری های امامان معصوم (ع)، آنگونه که در خور مقام شامخ آنان بوده است به برگزاری مراسمات مربوطه می پردازند
بافت تاریخی روستای گوری
متاسفانه بافت تاریخی این روستا به دلیل ترک شدن توسط مردم آن، به شدت در حال تخریب است.
از قلعه قدیمی آن چیزی جز تپه ای خاکی دیده نمی شود که البته همین امر قطعا باعث حفظ و مدفون شدن این بافت تاریخی در زیر خاک شده است.
اما بخش روستایی و سنتی آن به بهانه نزدیک شدن به جاده اصلی که به سمت زابل، شکل گرفته است، متروک شده و در حال نابودی است.
اما زیبایی در این بافت به وفور یافت می شود. خانه های زیبای سنتی با تفکر معماری سیستانی و سقف های گنبدی و انواع اجاق و تنور و بادگیرهای زیبا به سمت باد غالب که همان سمت شمال است، انسان را به وجد می آورد.
تصاویر روستا گوری
